Robienie zabawek z materiału to jest taki magiczny moment, w którym Twoje ręce sprawią, że różne skrawki ożyją. 

Mój pluszak z dzieciństwa. Pamiętam jak go dostałam. Miałam wtedy pięć lata gdy dała mi go babcia. Miał piękne uszka w które często wycierałam oczka. Cały był  jasnoróżowy – babcia uwielbiała ten kolor. Oczy były zrobione z małych, szklanych, czarno-niebieskich kulek , od których odbijało się światło. Nos był zrobiony z tego samego materiału co oczy, ale był czarny. Uśmiech miał wyszyty z fioletowej nitek. Jego twarz zawsze promieniała i dodawała mi odwagi każdego dnia. Jego ręce  i nóżki bardzo zwinnie się poruszały i zawsze głaskały mnie jak było mi smutno i klaskały jak byłam szczęśliwa. Ubranka jakie uszyła moja babcia dla mojego misia Pysia to była przepiękna garderoba – sukienka, spodenki, t-shirt i niepowtarzalna dwustronna bluza. Godzinami potrafiłam siedzieć i przebierać go i zawsze popołudniu piłam z nim kawkę przy stoliczku, który zrobił dla mnie dziadek. Wieczorami leżał ze mną w łóżku i pilnował bym zawsze miała kolorowe sny. Kiedy mama zabierała go do prania nie mogłam zasnąć. Teraz misia Pysia ma mój młodszy brat, bo ja już wyrosłam z pluszków, ale czasem mu go zabieram i przytulam się wspominając moją babcię